Alweer 9 weekjes ben ik hier en ik voel mij nu klaar om mijn boodschap te vertellen. Mijn Geboortebericht over mijn Geboortereis aan de wereld. En ik niet alleen. Ook mijn zusje die bij de sterren is gebleven is erbij. Wat vind ik het fijn dat je mij kan horen en er ook gehoor aan geeft. Dat maakt mij blij, laat mij lachen naar jou en jij naar mij.
“Lieve, lieve, mooie vrouwen. Ik wil jullie en degenen met wie jullie de reis van mij en mijn mama hebben gedeeld, graag bedanken vanuit het diepst van mijn hart. Passender nog vanuit mijn ziel, de ziel die ik ben.
De Geboortereis die ik heb afgelegd om naar aarde en dit gezin was geen eenvoudige. Ik was in de energie al langere tijd bij mama. Ik ben zelfs eerder heel dichtbij geweest, maar toch was het niet het juiste moment. Vorig jaar februari zag ik de kans die ik moest grijpen. Om mij vervolgens heel stil te houden en mama toch nog te verrassen. Want tussen het leven in verlangen en het wennen aan de concrete manifestatie zat nog wel wat ruimte voor mama om te overbruggen. Maar toen mama mij zag op de eerste echo voelde ik haar openen en mij volledig ontvangen. Ik wist voor mijn komst al dat dit moment zou komen, er eigenlijk al was, vandaar dat ik was gekomen in vertrouwen.
Ziek zonder het te weten
Niet lang daarna werd onze wereld op z’n kop gezet. Mama werd ziek, zonder het te weten en ik werd ziek, zonder dat mama het wist. Zo’n grote buik, ik was vast met z’n tweetjes, dacht mama. Mama had dat ook gevraagd aan mij en aan mijn zusje die achter mij stond. Wilde zij ook fysiek komen? Want mama had te horen gekregen van ons dat er ruimte werd gemaakt in haar buik.
Ware dat het moment waarop mijn zusje zou besluiten welke weg te gaan, was het moment dat we ziek werden. Mijn zusje zou dat niet overleven en heeft besloten vanuit haar sterrenhuis met ons samen te leven en te werken. Gezien de taak die wij hebben gekozen voor dit leven is het goed dat zij van daaruit met ons is. Zij heeft daar een breder blikveld en kan ons zodoende meer informatie doorgeven. Maar dat voor een andere keer.
“Licht, liefde en bewustzijnsverruiming is wat ik kom brengen”
Mama was er niet helemaal gerust op. Maar omdat ze zelf niet ziek genoeg was en mijn grote zus ook niet en haar verhaal bij de verloskundigen ook geen alarmbellen lieten rinkelen en ze van mij ook geen concreet signaal kreeg, sudderde het zo door. Tot de 20 weken echo in juni. Alles ging toen in sneltreinvaart. En maar goed ook, want toen was ik heel ziek, bijna overleden. Nou ja, mijn lichaam dan. Ik zelf, mijn essentie heeft er niets van ervaren zoals je je kunt voorstellen zoals je het ervaart in een lichaam.
Mijn essentie is licht en dat is ook wat ik kom brengen. Licht, liefde en bewustzijnsverruiming, van allen die met mij of mama in aanraking komen. En daarvoor heb ik wel een huis nodig, mijn lichaam dus en dat is op het nippertje gered door een bloedtransfusie in de buik.
Alles past op het pad van onze Geboortereis
Wellicht vraag je je af waarom ik mama geen duidelijke boodschap heb gegeven over het ziek zijn. Wel, de heftige reis is precies wat paste op ons pad. Die van haar, van mij en van ons samen. Niet zo zeer alleen het virus zelf, als wel ook alles wat het naar boven heeft gebracht. De ervaringen, emoties, inzichten, groei en bewustzijnsverruiming.
“Mijn hart huilde.. Wilde ik wel vanuit het licht naar de compacte aarde?”
Mijn keus om naar de aarde te komen was een hele bewuste. Wat ik zag en ervoer naarmate ik meer verbonden raakte met hier op aarde, deed mijn hart huilen, maakte mij benauwd. Zou ik dit wel aankunnen? Van zo licht naar zo compact? Zou ik kunnen en willen aarden en zou ik dan nog wel verbonden zijn met het licht? Hierdoor ben ik best een lange periode half uit mijn lichaam gebleven omdat ik twijfelde. Dat was zichtbaar door de langzame genezing.
Leraar van en voor elkaar
Mama en ik zijn veel gaan praten. Want dat waar ik mee stoeide, dat was ook het pad van mama geweest. Het eenzame gevoel, van op de zware aarde te zijn en het missen van het licht. Gelukkig is mama dit pad voor gegaan en heeft ze mij kunnen uitleggen en laten voelen dat ik het licht ben. En dat ik daarom nooit uit verbinding kan zijn, tenzij ik er zelf voor kies om dit zo te ervaren. Juist in deze tijd ben ik zo welkom en nodig hier. Zij heeft mij laten zien dat ik verbonden kan zijn met aarde en hemel tegelijkertijd. De energie kan laten stromen en kan stralen. Want dat is wat ik ben, licht. Ik hoef mij dus niet eenzaam te voelen.
En ik heb mama geholpen door haar dit stuk opnieuw te laten beleven. Zodat zij kon helen. En samen met mij op een nog dieper niveau bewust te besluiten te aarden, hier werkelijk te zijn, te gaan staan in alle volheid. Want zo zijn we juist een stevig en open kanaal om de informatie vanuit de kosmos door te geven. Aangereikt door mijn zusjes en de lichtwezens.
Mensenengelen en het veld van licht en liefde
Onze reis hebben mama en ik het niet alleen gemaakt. We hebben begeleiding ontvangen van de engelen en andere lichtwezens. Dan wel direct dan wel via vele mensen hier. Of het nu vanuit professie of begaandheid vanuit het hart was. Mensenengelen, zo noemt mama jullie. Het veld van licht en liefde, wat mama geregeld ervoer en naar jullie uitsprak, waarin zij zich zo gedragen voelde… Dat veld was en is er echt. Ik heb het haar laten zien. Ze voelde het in heel haar wezen.
“Ik heb vertrouwen, rust, aarding, verbinding, ronde compleetheid, alles overstijgende liefde en compassie mogen voelen.”
Niet alleen zij heeft gebaad in de helende werking ervan, ook ik. En dat is waar ik jullie, waar ik jou, voor wil bedanken. Vanuit het diepst van mijn wezen. Door telkens weer het veld naar te zetten en te voeden, heb ik kunnen ervaren dat ook op aarde enorm veel licht is te vinden. Dat dat er ook is, wanneer je er maar ontvankelijk voor bent. Ik heb vertrouwen, rust, aarding, verbinding, ronde compleetheid, alles overstijgende liefde en compassie mogen voelen. Ik heb geleerd dat ik donker niet hoef te vrezen, noch het weg hoef te duwen. Het mag er zijn, juist ook. Want in donker is licht, door donker is er licht. En door je perceptie te veranderen, blijkt veel donker juist licht te zijn. Een belangrijke reminder voor mij en voor mama. Dat heb ik mede door jou ervaren, dank je wel..
Van lichtpuntje tot lichtbaken
En deze boodschap wil ik jou ook graag teruggeven. Aan een ieder van jullie en met name aan degenen die zo diep verlangen naar het ontvangen, dragen en op de wereld zetten van een kindje. Voor sommigen zal deze wens in vervulling gaan, voor de een snel of later of mogelijk in andere vorm dan dat je voor ogen hebt. Weet dat wanneer het leven donker lijkt, het traag gaat, niet zoals je wilt er toch altijd lichtpuntjes te vinden zijn. Te beginnen met jezelf. Jij bent een lichtpuntje. Zak maar af in stilte naar jeZelf, wacht maar rustig tot je je lichtpuntje voelt of ziet. Verwelkom het, verwelkom jezelf en voed je zelf. Zo groei jij krachtiger en straal je feller, waardoor je tot een prachtig lichtbaken wordt. Je sprankeling in elke dag kunt vinden en kunt zijn. Elke dag een beetje lichter, een beetje meer bewust en open, een beetje liefdevoller. Dat is de energie waarop ik, en alle kindjes van deze tijd, naar jullie toe kunnen komen.
“Kiezen voor licht brengt modder omhoog”
En deze 
boodschap geldt evengoed voor een ieder die met andere zaken worstelt. Ook jou wil ik er graag aan herinneren dat jij een lichtpuntje bent. Voed jezelf tot je overloopt als een fontein, trek je licht diep in je lichaam moeder aarde in. En ja, zo hiervoor kiezen, brengt ook modder omhoog. En dat is oké, want dat betekent dat er meer ruimte komt voor licht. Juist door alles wat ik en mama spannend vonden, wat emoties losmaakte en alle piekergedachten te verwelkomen en hun verhaal te laten doen. Al kijkende naar de donkere plekken langs ons pad van onze Geboortereis, verschenen de lantaarntjes. Zie je wat ik bedoel?
Wonderbaarlijk herstel
En onze reis gaat nog altijd door. Want mama en ik hebben nog zoveel te verwerken over onze Geboortereis. Het gaat met pieken, dalen, lachen en huilen. En onze Geboorteverwerking begint nu pas echt, nu we zo’n goed nieuws hebben ontvangen. O Goed nieuws? Ja, mijn wonderbaarlijk herstel. Waar ik door het oog van de naald ben gekropen, ben ik nu gezond verklaard. Van het grote lek in mijn hart is maar een spoortje over, in mijn hersens is niets afwijkends te zien en ik doe alles wat een baby hoort te doen.
Zielsbesluit
Deze wonderbaarlijke reis heb ik met dit resultaat gemaakt omdat ik een zielsbesluit heb gemaakt hier te komen en te blijven. Ik zag, ik kwam, ik doorging en overwon. En ik moedig jou aan ten volle te gaan voor jouw zielsbesluiten. Deze te ontdekken en te volgen. En noch je licht, nog je donker te vrezen, want werkelijk, alles IS. Tot jij er een betekenis aangeeft. Eén die jij zelf mag kiezen.
Een diep dank je wel
Ik heb nog zoveel meer te vertellen, maar voor nu wil ik deze boodschap afsluiten. Nogmaals een diep dank je wel, dat je er voor ons was en bent. Mama door de moeilijkste momenten hebt gedragen. Mede door jou ben ik hier, bij mama, om samen met haar onze taak uit te voeren, met mijn sterrenzusjes erbij, Kaena (leapingpoint of souls) die voor mij kwam en Aulani die met mij kwam (messenger from the sky).
Tot een volgende keer. Namaste.
Lieve lichtgroet, Alana (Keolani: goddess of healing) en Aulani
P.S: Wil je weten wat mama voor jou kan betekenen? Kijk dan hier.